Archief Ambon, Otto Kuijk ziekenhuis

Nu staat het deels herbouwde ziekenhuis met een polikliniek, kraamafdeling, kinderafdeling en een kleine verpleegafdeling in Passo en zet het haar oude traditie voort van een algemeen ziekenhuis met de beperkte middelen die er zijn.

Dr. Krisna die al vele jaren voor de onlusten van 1999 werkzaam was in het ziekenhuis heeft zich nog één doel voor ogen gesteld, namelijk het herbouwen van ‘zijn’ Otto Kuijk ziekenhuis maar nu in Passo.

Het was dan ook voor Dr.Krisna een groot geluk dat hij in maart 2006 de Nederlandse ambassadeur Dr. N. van Dam heeft ontmoet die op werkbezoek was in de Molukken op het eiland Ambon.

Op de vraag van de ambassadeur wat hij voor Dr.Krisna zou kunnen betekenen vroeg Dr. Krisna geen Geld maar eerst KENNIS, kennis om een masterplan te laten ontwerpen voor het nieuw te bouwen ziekenhuis.

Dit bijzondere verzoek is de ambassadeur niet vergeten en heeft via zijn kanalen de PUM, de Nederlandse Senior Experts in den Haag ingeschakeld. Dit resulteerde dat in november 2006, de Rotterdamse architect Peter Schurink naar Ambon vertrok om samen met Dr. Krisna het masterplan voor het ziekenhuis te maken. PUM is Europa’s grootste ‘uitzendbureau’ voor de inzet van professionele vrijwilligers in ontwikkelingslanden, de vrijwilligers ontvangen hiervoor geen financiële vergoeding.

De plannen zijn klaar, de Indonesische overheid zal zorgen voor de gebouwen, maar het probleem is dat er een groot gebrek is aan apparatuur en geld om dit te kunnen kopen.

Stichting Welzijn Projecten Indonesië (SWPI) heeft al in mei 2006 van de Nederlandse emeritus bisschop Mgr. Sol het eerste verzoek gekregen om hierbij te helpen en geld in te zamelen. Maar eerst heeft SWPI onderzoek gedaan naar nut en noodzakelijkheid en in Nederland gesprekken gevoerd met Stichting Medic in Apeldoorn, zij hebben hierin goede adviezen kunnen geven omdat Medic specifieke kennis heeft van gezondheidszorg in 3e wereldlanden.

Stichting Medic heeft contacten met gezondheidzorg instellingen die apparatuur vervangen en/of reorganiseren waardoor apparatuur overbodig is, Stichting Medic zal helpen bij het verzorgen van goede apparatuur en instrumentarium voor de operatiekamer en röntgenkamer ook kunnen zij behulpzaam zijn bij scholingstrajecten. Een duidelijke aanwijzing van Dr. Krisna was dat het niet nieuw hoeft te zijn, als het maar goed is en werkt.

Ook is contact opgenomen met Stichting Stedenband Vlissingen – Ambon en is afgesproken om elkaar zoveel mogelijk te helpen.

Dit resulteerde in december 2006, toen door Nederlandse oogartsen 200 staaroperatie op Ambon werden uitgevoerd in het algemeen ziekenhuis in Ambon – stad, de Nederlandse ziekenhuis technici die voorbereidende werkzaamheden hebben gedaan in de operatiekamers, in hun vrije tijd zijn meegegaan naar het ziekenhuis in opbouw van Dr.Krisna in Passo om te helpen met de inventarisatie van apparatuur.

Zodoende is er een officieel verzoek tot stand gekomen en ingediend bij SWPI voorzien met de handtekeningen van de huidige bisschop van de Molukken Mgr. Mandaki, de directeur van het ziekenhuis Dr. Krisna en de directeur Sociaal – Pastoraal van het bisdom Molukken, de Nederlandse Pastor Bohm, d.d. 17 februari 2007.

Geld inzameling acties zijn van start gegaan en worden van harte aanbevolen door het bestuur en de commissie van aanbeveling van de stichting.

 

 

 

Op 6 mei 2009 is de 20ft container aangekomen op het eiland Ambon in het ziekenhuis Hative ‘ Memorial Otto Kuijk ‘.

Het heeft wat moeite gekost maar met enig doorzetten en uiteindelijk fantastische hulp van de heer Mustofa Kamal in Jakarta en Surabaya, is het doel van deze missie bereikt om een complete operatiekamer en een tandartsunit gebruiksklaar af te leveren maar ook nog 10 ziekenhuisbedden, 2 sterilisatoren, 1 autoclaaf, rolstoelen en een brancard namens de donateurs van SWPI.

Daarnaast kon voor een bevriende stichting Rahan Yam Tel, die zich inzet voor o.a. gezondheidszorg op de Kei-eilanden 3 pallets met hulpgoederen worden meegenomen en afgeleverd in Langgur op Kei – Kecil.

Het heeft wat moeite gekost zoals ik al zei, door gewijzigde regels die in de laatste fase van de voorbereiding van verzenden pas duidelijk werden via de ambassade in den Haag.

Als je bedenkt dat eind juni 2008 alle goederen verzendklaar stonden en opgeslagen, via Henk Kloppenburg, in een loods van GLS – Rotterdam, die de ruimte gratis ter beschikking had gesteld voor 1 maand maar waar het uiteindelijk ruim 8 maanden gratis heeft gestaan.
Tot overmaat van ramp vertelde Henk in februari 2009 dat de ruimte half maart vrij moest worden opgeleverd omdat het bedrijf naar een andere locatie zou gaan en de spullen voor Indonesië ergens anders naartoe moeten maar waar naartoe was een groot vraagteken.

Ik heb toen de beslissing moeten nemen om de goederen te laden in een container en te verschepen via Surabaya naar Ambon ondanks die ene nog ontbrekende handtekening. Volgens de ontvanger Stichting Santo Lukas, waar ‘het ziekenhuis’ formeel organisatorisch onder valt, een kwestie van dagen maar met de wetenschap dat het mis kan gaan en invoerrechten moeten worden betaald.

Op 12 maart is er geladen bij GLS en via Ritra Nederland is op 16 maart het schip de Hanjin Shenzhen vertrokken naar Surabaya met als geplande aankomstdatum 15 april.

Omdat het ging om 1 handtekening van het Ministerie van Financiën ben ik als projectuitvoerder op 29 maart zelf ook naar Jakarta vertrokken en heb op 31 maart met de formele ontvanger van de container, voorzitter Fr. Simon van stichting Santo Lukas besproken wat er allemaal nog moest gebeuren om die ene handtekening te krijgen.
Hij had een vriend Mr.Boy meegenomen naar de bespreking, hij zou kunnen helpen, maar na 8 maanden met dit idee komen gaf niet een goed gevoel dus heb ik ze duidelijk gemaakt dat hij als formele ontvanger van een gift uit Nederland verantwoordelijk is voor de goederen die er aankomen maar met in mijn achterhoofd ‘ maar ik sta voor schut in Nederland als het mis gaat ‘!! .
Beiden vertrokken met de mededeling de volgende dag weer naar het ministerie te gaan en de wetenschap dat de goederen 15 april in Surabaya aankomen en zonder handtekening zou SWPI invoerrechten moeten betalen.

De volgende dag, woensdag 1 april, kwamen ze verslag doen en hadden nog een vriend, Mustofa Kamal, meegenomen die gelijk het woord nam en zei: Pak John ik heb het dossier gelezen, het gaat niet goed, het gaat niet om 1 handtekening maar om meerdere, ik kan u helpen !!!! Hij legde uit wat er gedaan moest worden.

Hij was snel, zakelijk, to the point en sprak ook nog eens perfect Engels, een echte professional.

Ik vertelde hem dat ik op vele gebieden had gehoord ‘ ik kan u helpen ‘ maar dat er niets van terecht kwam en het alleen maar geld kost. Kamal bleef rustig en zei weer ‘ ik kan u helpen ‘, ik vertelde hem van het ontstaan van SWPI, dat ik geen salaris ontvang, alle reis en verblijfkosten voor eigen rekening zijn en dat als hij denkt dat hij kan helpen hij daar NIETS voor krijgt waarop hij zei: ‘ maar ik kan u helpen ‘. Wat kun je dan anders doen om hem te vertrouwen en te zeggen okay help maar, maar ik ga je niet betalen. Bij vertrek gaf hij mij pas zijn visitekaartje, HMG Logistics – International Freight Forwarding onderdeel van Holmes Group, Mustofa Kamal, Director

Op vrijdagavond 3 april om 20.00 uur kreeg ik een telefoontje van Mustofa Kamal of hij even langs kon komen in het hotel, nou nee dat kon niet omdat ik onderweg was in een taxi naar een afspraak maar zaterdag morgen 9.00 zou wel kunnen. Precies om 9.00 was Mustofa Kamal aanwezig, zeg ik tegen hem, ‘ u doet niet aan jam karet ‘ (elastiek tijd), altijd te laat komen, Nee was zijn antwoord ik run een bedrijf en moet het goede voorbeeld geven.
Toen de anderen (te laat) waren aangekomen gaf hij mij een brief met de mededeling, ‘dit is de eerste handtekening die u nodig heeft van het Ministerie van Handel’.

Dit was een complete verrassing, hij vertelde wat de volgende stap zou zijn voor de volgende week maandag, een handtekening van de douane maar hij vertelde gelijk dat hij daar geen goed gevoel bij heeft omdat dat een procedure is die normaal gesproken 2 maanden in beslag neemt en als die handtekening er is dan pas tekent de Minister van Financiën.

Maar Mustofa Kamal beloofde weer te helpen en hij kon uitleggen waarom het 8 maanden niet lukte, hij vertelde dat bij priesters/pastores mensen komen met hulpvragen en zij zijn niet gewend hulp te vragen laat staan na 8 maanden wachten eisen te stellen.

Ik had inmiddels ontdekt dat de inhoudsopgave niet helemaal klopte met de werkelijke inhoud van de pallets voor Kei, wat nu te doen, terug gaan naar het ministerie van Handel om te zeggen dat zij het niet goed gedaan hebben, de aangeleverde pakbonnen niet goed hebben overgeschreven of de gok nemen dat je het achter moet laten bij fysieke controle.
Doorgaan en achter laten als het nodig is en desnoods voor vernietiging betalen dat werd de keus.

Ben met Fr.Simon van Santo Lukas en Mustofa Kamal tot de afspraak gekomen dat Mustofa Kamal zijn uren schrijft voor een vergoeding, professionals moeten gewoon betaald worden en dat Santo Lukas de rekening betaald en dat SWPI daar garant voor staat.

Dinsdag 7 april vertelde Mustofa Kamal dat hij van Fr.Simon een formeel verzoek had gekregen om als gemachtigde namens hem en Santo Lukas op te treden om de container zo snel mogelijk in Ambon te krijgen. Hij vroeg mij wat ik daarvan vond, ik vond dat prachtig en prima zolang hij zijn onkosten maar ergens kon declareren en niet bij SWPI.
Ook vertelde Kamal dat de vervolgprocedure bij de douane inderdaad 2 maanden zou gaan duren maar als wij de volgende week maandag naar Surabaya zouden gaan, waar de container aankomt, hij dan alle voorbereidingen zou treffen om een tussenprocedure te doen bij de douane die ‘vooruitslag‘ heet, maar die procedure moest rond zijn voordat de container aankwam.

Vooruitslag is een voorlopige voorziening waarbij over de waarde van de inhoud van de container een garantie bedrag moet worden afgegeven bij de douane wat volgens Kamal minimaal 60 miljoen zou zijn, ruim € 4000, – het is een financiële regeling, het geld krijg je terug als de formele procedure in Jakarta, die al in werking was gesteld, is afgerond met de handtekening van de Minister van Financiën.

Maar hoe gelukkig kun je zijn als je hoort dat Mustofa Kamal mee wil gaan naar Surabaya en daar 4 dagen voor uittrekt. Met Fr.Simon van Santo Lukas afgesproken dat SWPI de garantie voorschiet maar als de container in het ziekenhuis aankomt het geld gelijk zal worden teruggegeven aan SWPI en dat Santo Lukas wacht op afronding van de procedure van 2 maanden en dan de gestorte garantie van de douane ontvangt.

Maandag 13 april zitten Mustofa Kamal en ik bij de douane in Surabaya samen met een vertegenwoordiger van de Nederlandse transporteur, PT Ritra SRT / Jakarta – Surabaya, de afhandelaar van Ritra Nederland.
De schrik slaat ons om het hart, het hoofd van de financiële afdeling van de douane weigert ons dossier in behandeling te nemen, stoom komt uit haar oren, nu blijkt dat Ritra SRT Jakarta-Surabaya op een zwarte lijst staat en een akkefietje heeft met de douane, ons dossier zou op de stapel bij de rest worden gelegd.
Dan blijkt de kracht van Kamal, hij stuurt de vertegenwoordiger weg van tafel en praat in op de douane ambtenaar en zegt: ‘ dit kunt u niet doen, deze meneer helpt ons met geld van zijn donateurs, het is gratis, hij verdient er niets mee, hij helpt ons land, hij verdient een betere behandeling dan dat u nu in uw boosheid doet’, wij hebben hier niets mee te maken met wat u heeft met Ritra SRT, de douane ambtenaar loopt weg en komt terug en zegt: ‘ okay, maar hou die mensen bij me weg’.

Uiteindelijk na 4 dagen, elke dag van 9.00 tot 17.00 op het kantoor te hebben gezeten bij de douane in Surabaya kregen wij op 16 april de handtekening van het waarnemend hoofd, die de weer een oude vriend bleek te zijn van Mustofa Kamal, hoe klein is de wereld.

Omdat corruptie veel aandacht heeft, heeft ons dossier misschien daardoor wel een zwaardere gang moeten meemaken in Surabaya uit angst beschuldigd te worden van vriendjes politiek. Vele keren hebben wij toelichting moeten geven op de inhoud van de container aan de hand van pakbonnen en gift certificaten. Elke keer werden nieuwe eisen gesteld tot het maken van fake rekeningen en pakbonnen op papier met logo van SWPI. Met onze laptopjes op de schoot zittend op de grond in het kantoor van de douane maar met gebruik van de printers van de douane is alles gelukt om de handtekening te krijgen. Nadat eerst een garantie is betaald van ruim  Rp 64.000.000

Maar het geluk zat ook mee, het schip Hanjin Shenzhen had vertraging die zou pas 23 april aankomen in Surabaya en je bouwt een vriendschap op met Mustofa Kamal.

Op 27 april komt Kamal weer naar Surabaya om te helpen bij het inklaren van de container, het akkefietje van Ritra-SRT Jakarta-Surabaya met de douane schijnt opgelost te zijn mede naar aanleiding van mijn e-mail en een telefoongesprek met Ritra – Nederland waarmee, voor het vertrek van de container uit Nederland, een goede vertrouwensrelatie mee was opgebouwd.
Maar na 1 dag bleken de veldwerkers van Ritra SRT weer niets te kunnen klaarspelen bij de douane, weer een dag verloren. De volgende dag op het terrein van de containeropslag een ochtend zitten wachten en toen zelf maar weer het initiatief genomen. Kamal praat met bewakers, wij geven een identiteitskaart af krijgen en een helm op en een hesje aan zodat het lijkt dat wij bij een bedrijf horen op zoek naar het hoofd van de INKLARING.

Het hoofd van de Inklaring was zo gevonden, wij vertelden hem ons verhaal en werden voor hem zijn prioriteit 1, binnen 5 minuten kregen wij 2 controleurs toegewezen maar nu container zoeken op dat in mense terrein.
Het ging er nu echt om spannen, niet alle pakbonnen van onze vrienden van RahamYamTel waren opgenomen in de brief van het ministerie van Handel maar omdat Kamal dat ook wist heeft hij het nut en de noodzakelijkheid van de zending aan de controlerende douane mannen uitgelegd.

Zij gaven de opdracht de container te openen en helemaal leeg te halen maar gelijk vroeg de douanier of wij een fototoestel hadden en om foto’s te maken. Er werd wat geplukt aan dozen en het geluk was dat ze dozen kozen die op de lijst stonden en alles kon de container weer in. Fluitje van een cent en het bewijs dat er gecontroleerd was stond op de foto.
Maar waar drukken we zo snel foto’s af, 2 uur naar de stad en terug, geen probleem zei de douanier mijn collega op kantoor heeft een computer met een fotoafdruk programma, u helpt ons wij helpen u.

Dan krijgen wij een telefoontje van de secretaresse van de hoogste baas van de Douane, of Mustofa Kamal en ik naar het kantoor willen komen omdat ´de baas´ kennis met ons wilt maken. Hij had via zijn waarnemer het een en ander gehoord, wij werden bedankt voor wat wij hebben gedaan en 20 minuten later stonden we weer buiten met het achterlaten van een goede indruk en onze visitekaartjes.

Het duurt even maar je komt er wel !!.

Het volgende traject was dat de Nederlandse container niet door mocht naar Ambon, die moet eerst overgeladen worden in een Indonesische container, schijnt een regel te zijn.
Protesteren heeft geen zin en schijnt in de prijs, van ‘ door to door ‘ inbegrepen te zijn.
Dus op donderdag 30 april aanwezig zijn bij het overladen en aanwijzingen geven. Dat gaat allemaal goed de container kan voor het weekend nog mee op de boot naar Ambon met een geplande aankomst op 5 mei.

En dan sta je 4 mei in Ambon-stad en probeer je te achterhalen wie het transport van de haven naar het ziekenhuis gaat doen, er is een hotline met Mustofa Kamal die weer terug is in Jakarta.
Ritra SRT Jakarta daar heb je echt niets aan, die communiceren niet, geven een opdracht voor vervoer van haven naar ziekenhuis aan PT Maluku Logistics waar zij Rp 3.000.000 voor kunnen krijgen, die het niet voor dit geld willen doen omdat ze alles in de haven moeten uitpakken en in kleine vrachtwagens moeten vervoeren omdat ze alleen pakket post doen en niet hele containers.

Via het havenbedrijf op Ambon kom ik er bij toeval achter dat Ritra SRT Jakarta-Surabaya hun werkzaamheden voor dit project in Surabaya hebben overgedragen aan PT Limaputri Adikreasi in Surabaya, die weer in zee gaat met PT Meitari Logistics en die het kan regelen voor Rp 13.000.000.
Container van de boot en op een truck, met politie begeleiding en vorkheftruck plus mankracht om uit te laden.
Er zit niets anders op om dit te betalen en er in Nederland over gaan te praten met Ritra Nederland, hoezo ‘van door to door’.

5 mei komt de boot aan op Ambon, 6 mei komt de container aan in het ziekenhuis HATIVE Memorial Otto Kuijk onder begeleiding van een motoragent en een vorkheftruck en mannen die aangeven waar elektriciteit leidingen hangen die over de weg heen gespannen zijn en opgetild moeten worden anders kan de truck met container niet passeren. Nu kan alles echt uitgepakt worden, installatie was geen probleem.

Deze missie is voltooid, Dr.Krisna die niet meer in het ziekenhuis werkt was ontzettend blij en vroeg mij door te gaan voor het ziekenhuis, Bisschop Mandaki en Mgr.Sol vroegen ook om door te gaan het ziekenhuis te helpen.
De operatiekamer is nu echt in gebruik, de tandarts heeft een unit die het zelfde is als waar zij in Jakarta mee is opgeleid, er is weer tandheelkundige zorg.

Mustofa Kamal heeft zijn vergoeding voor zijn diensten gekregen, SWPI kreeg het garantiegeld terug van St. Santo Lukas Ambon en de betaalde garantie van 64 miljoen is ook door Ambon terug ontvangen omdat het ministerie van Financiën ook een handtekening heeft gezet.
De cirkel is rond.

Bij mijn vertrek uit Ambon vroegen directie, artsen, verpleegkundigen en andere medewerkers maar ook willekeurige patiënten die het uitladen hebben zien gebeuren de donateurs te bedanken en het Otto Kuijk Ziekenhuis niet te vergeten.
Ik kreeg een wensenlijst mee voor Rumah Sakit Hative, het Otto Kuijk Memorial Hospital, maar ook voor Langgur op Kei Kecil en Saumlaki op Tanimbar.
SWPI hoopt met medewerking van donateurs en sponsoren deze wensen te realiseren.

Oja, voor de tandartsunit zou Dental Health International Netherlands (DHiN) € 6200, – in rekening brengen, hiervoor had ik een geoormerkte donatie aangevraagd en ontvangen ad € 4000, – van het Anton Jurgens Fonds. .
In Indonesië kreeg ik te horen dat DHiN alleen de verpakkingskosten in rekening zou brengen en de unit een gift was.
SWPI heeft het Anton Jurgens Fonds hiervan op de hoogte gesteld en aangegeven het bedrag in zijn geheel terug te storten omdat het niet voor het specifieke doel gebruikt hoefde te worden, wel is het verzoek gedaan om voor een ander project weer een beroep op het fonds te mogen doen

December 2008 Er is de afgelopen maanden veel telefoon, email en SMS contact geweest met Ambon om naar de stand van zaken te informeren. Het ministerie van Gezondheidzorg in Jakarta heeft inmiddels haar handtekening gezet en nu liggen alle papieren bij het Ministerie van Financiën afdeling Douane.

 

 

April 2008 Inmiddels zijn we weer enkele maanden verder, de operatiekamer van het Otto Kuijk Ziekenhuis in Passo is in aanbouw. Met de verpleegafdeling chirurgie die gelijk gebouwd zou gaan worden is men nog niet gestart omdat de kosten van het cement plotseling heel hoog werd door cement schaarste op de eilanden, de OK heeft prioriteit.